Family time

Fashionably late kwamen ze als een van de laatste the gate uitlopen. Twee weken geleden arriveerden mijn ouders in Kuala Lumpur. Happy family time!

Het was goed om mijn ouders weer te zien. Jammer dat Kees (broer) er niet bij kon zijn. Ook erg goed was de enorme hoeveelheid aan Nederlands eten dat ze voor me hadden meegenomen: dropjes, hagelslag, eierkoeken, peperkoek, kaas, stroopwafels. En dan niet één, niet twee maar soms zelfs 3 pakken. Mmm, even geen rijst!

We vertrokken vanuit het vliegveld naar mijn appartementje en daar stond de familie Kakkerlak ons al vrolijk op te wachten. Ik leidde mijn ouders rond op de campus, de universiteit en in mijn stadje en toevallig kwamen we een tulpen tafelkleed tegen, die ik natuurlijk niet kon laten liggen! De volgende dag was ik blij dat ik vriendjes was geworden met de busman, want die hield de bus voor ons tegen zodat we toch een halfuurtje langer konden genieten van KL.

Ik was blij dat ik toch wel een beetje kennis had opgedaan van de grote stad en mijn ouders (meestal) kon gidsen. We gingen naar een moskee waar we pas naar binnen mochten als we paarse gewaden aandeden. Ook gingen we naar Lake Titiwangsa, waar volgens ons boekje bewakers rondliepen om stelletjes te controleren. Schilders op Merdeka Square schilderden spandoeken om te bidden voor MH370. We zagen de Petronas Towers met een mooie lichtshow en aten Chinees bij een serveerder die een beetje Nederlands kon.

Op maandag begon echter de grote reis en vertrokken we naar Sabah in Borneo! Dat is het rechter eiland van Maleisië. Het vliegtuig vertrok een uur te laat, waarom is nog steeds een raadsel. Aangekomen in Kota Kinabalu gingen we naar een reisbureau die ons vol enthousiasme vertelde over een boottocht waarbij je apen en vuurvliegjes kon zien. Een van de aapjes die we zouden zien was het ‘Nederland-aapje’, een aapje met een hele grote neus. We vragen ons nog steeds af waarom dit aapje zo heet… Natuurlijk sloten we het gesprek bij het reisbureau af in stijl met een mooie foto met het personeel. De volgende dag was het tijd voor de tour. Onze mannelijke gids mochten we ‘Kelly’ noemen en bij aankomst at een aapje al gelijk een banaantje van een van de anderen op. We waren op onze hoede! Helaas zagen we weinig aapjes, maar wel een mooie zonsondergang, waterbuffels en vuurvliegjes.

De dag erna gingen we naar Manukan Island, waar je korting kreeg als je een Maleisiër was. Ondanks dat ik in mijn beste Maleis praatte, lukt het me niet om de korting te bemachtigen. Jammer! ‘s Avonds aten we vis op een hele grote markt, waar je zelf je vis kon kiezen. De dag erna was mijn vader jarig en vertrokken we naar Mount Kinabalu, de hoogste berg van Zuid-oost Azië! We zagen heetwaterbronnen en deden we een canopy walk (op een smalle brug tussen boomtoppen lopen). Mijn vader kon tevens gelijk gebruik maken van de 55+ korting! Perfecte timing.

De volgende dag wandelden we een stukje de berg op. Het was maar 6 kilometer, maar duurde ongeveer 3 uur. Erg stijl en veel smalle paadjes waarbij we over pijpen heen moesten klimmen, veel trappen moesten oplopen en soms smalle bruggetjes moesten trotseren.

De taxi terug naar Kota Kinabalu was een heel avontuur. Het was een oude auto, ongeveer net zo oud als de chauffeur. Later kwamen we erachter dat het waarschijnlijk geen officiële taxi was. De taxi stopte na 5 minuten om ons het geld te vragen en 5 minuten later stopte de auto weer. Zou hij ons eruit zetten, nu hij het geld had? Nee, hij wilde weten waar precies onze bestemming was. Daarna stopte hij nogmaals om in het Maleis met de mensen langs de kant van de weg te praten en na een uur nogmaals om toch maar even zijn gordel om te doen. Dit was nog niet het ergste; hij reed steeds op het midden van de weg in plaats van links, en toen hij een andere auto inhaalde bleef hij lange tijd gewoon rechts rijden. Ook reed hij slechts 40 km per uur. Kortom; niet erg veilig en na 1,5 uur zijn we in een grote stad maar uitgestapt. Een hele avontuur waar we achteraf om konden lachen, maar toch waren we blij dat we veilig gearriveerd waren.

Na thuiskomst (ja, het voelt al als thuis :) ) had ik een erg drukke week voor de boeg op de universiteit met veel papers, tentamens, assignments en een presentatie. Geen probleem, want ik had een mooi vooruitzicht omdat ik het weekend erna weer met mijn ouders naar een eiland ging, ditmaal Pulau Pangkor.

Het was een mooie week en een mooi weekend. Bedankt ouders!

Wist je dat:

- Er twee terminals zijn op het vliegveld in Kuala Lumpur? Best handig om te weten als je daar je ouders gaat ophalen
- De hele klas ging, op verzoek van mijn docent, klappen voor mij dat ik braaf naar college was gekomen terwijl mijn ouders al op een eiland zaten. Tja, je moet iets als je die dag zelf een presentatie voor dat vak moet geven toch?
- Ze hebben hier soms koffie in een theezakje
- De aanwezigheid van mijn ouders op de campus is niet onopgemerkt voorbij gegaan: ‘ik zag een oude man en een blanke vrouw, waren dat jouw ouders?’
- Ook mijn moeder had na 2 dagen al geen zin meer in rijst. Familie-trekje?
- Het postkantoor is hier altijd dicht als je het nodig hebt. Gelukkig konden we zelf postzegels maken.
- Ik ontmoette een Amerikaanse jongen in de trein die hier vorig jaar een exchange student was en we lazen ook nog hetzelfde (filosofische) boek. It’s a small world!
- Tijdens mijn presentatie met 9 Chinezen liep een ervan gewoon even de deur uit en ging naar de wc.
- Mijn debuut als filmster is gemaakt! Naast de vele fotoshoots, is nu ook de faculteitsvideo af. Jullie kunnen mijn paar ‘minutes of fame’ zien in deze video: http://www.youtube.com/watch?v=kN4_yvRv4_Q&feature=share (om 1.35, 6.10 en vanaf 8.50)

p.s.: sorry dat er steeds meer Engelse woorden in mijn blogs komen ;)