Geslachtsverandering, sport en paradijs

Doordat mijn vader tijdens de crematie van mijn oom Frans een verhaal voorlas dat ik geschreven had, was ik toch een beetje bij de crematie. En door de dia’s van Maleisië die mijn oom vlak voor mijn vertrek aan mij had laten zien, was mijn oom toch een beetje in Maleisië.

Er gebeurt hier zoveel, dat het lijkt alsof er drie dagen in één dag verstopt zitten. Ik begin steeds meer in te burgeren in de Maleise cultuur. Zo heb ik met mijn handen gegeten, verwacht ik niet meer dat de docenten op tijd in de colleges aankomen en heb ik soms zelfs trek in rijst. Ook raak ik er aan gewend dat de docenten me bellen of smsen en kom ik steeds meer in contact met Maleise studenten. Eindelijk heb ik mijn visum en verblijf ik legaal in Maleisië. Ik moest echter een geslachtsverandering ondergaan voordat ik mijn visum kreeg, op mijn visum stond namelijk dat ik een man was. Het is opgelost op de Maleise manier en ze hebben ‘man’ doorgestreept en ‘vrouw’ erachter geschreven. Gelukkig wel met een stempel van de ambassade dus het is officieel goedgekeurd.

Dit voorval deed me denken aan mijn tennislessen van vroeger. Ik werd altijd in een groep geplaatst met alleen maar jongens, omdat ze dachten dat ‘Joske’ een jongensnaam was. Ik realiseerde me dat ik het sporten miste dus ging hardlopen, kocht een volleybal en schreef me in voor de tennisles! Helaas had ik al eerder de whitewater rafting curus laten vallen omdat het niet in mijn schema paste. De tennisles was erg basic: ze vertelde hoe je een tennisracket moest vasthouden, wat een tennisbal is en toen moesten we de bal overgooien om feeling te krijgen. De les daarna had ik een déjà vu en moesten alle meiden uit de groep, behalve ik, op een ander veld gaan trainen. De studenten zijn aardig dus ik blijf de cursus maar volgen. Eén van de jongens nodigde me uit voor de softbal training de volgende dag. Helaas was het niet mijn verborgen talent maar het was erg leuk.

Afgelopen vrijdag ben ik in mijn eentje met de bus naar Kuala Lumpur gegaan, heb ik daar de juiste treinen gepakt en ben ik uiteindelijk naar de Petronas Towers gelopen. Een trots gevoel dat ik dat als klein meisje in de grote boze stad voor elkaar heb gekregen! Bij de towers ontmoette ik de andere internationale studenten en toen hebben we het verrasingsfeestje voor Leigh voorbereid. Wij verstopte ons in zijn hotelkamer en sprongen tevoorschijn toen hij binnenstapte. Geweldig, weer iets dat ik kan afstrepen van mijn to-do lijstje.

Terwijl de andere internationale studenten die avond bleven feesten in Kuala Lumpur, zijn Terese en ik met de nachtbus vertrokken naar het eiland Pulau Kapas. Wauw, paradijs 2.0! Rustiger dan het eerste eiland maar zeker even mooi. Hier ontmoetten we twee Zweedse jongens waar we mee zijn gaan kayakken en filosofische gesprekken hadden. Ook ontmoetten we een Spaans koppel die erg inspirerende verhalen vertelden. Helaas vloog het weekend voorbij en op zondagavond namen we weer de nachtbus terug. Om 5.00 uur ’s ochtends kwamen we aan in ons appartement en om 09.00 uur zat ik weer ‘fris en fruitig’ in de collegezaal. Lang leve het studentenleven!

Hieronder nog een aantal dingen die me zijn opgevallen:

- Tegelijkertijd met carnaval bij jullie, is hier op de campus ook een carnaval geweest. Het was een markt met allerlei kleding en eten.
- Als je een mix vegetables bestelt, krijg je er ‘gratis’ kip en garnalen bij.
- Nieuwe stoelen laten ze hier in het plastic zitten. Niet erg comfortabel.
- Ik voel me hier groot! Ik kan zonder te springen bij de handvaten in de bus/trein.
- Als het regent rennen we met de internationale studenten allemaal naar buiten om te dansen en te springen in de regen. Moeten jullie ook eens proberen in Nederland!
- Ook in Maleisië worden je witte kleren roze als je ze wast met een nieuwe rode broek. Oeps, ik spreek uit ervaring.